Mecusilik dini; tek tanrılı (monoteist) bir din olan Zerdüştlükle eski İran inançlarının harmanlanmasıyla İran’da oluşmuş olup Zerdüştlüğün bir varyantıdır, devamıdır, onunla iç içedir. Birer rahip olan Mecilerin Zerdüştlük içerisinde hafif değişiklerle bir mezhep olarak oluşturduğu bir inanç olarak da Mecusiliğe bakabiliriz. İlk başlarda (MÖ 600 ve devamında) Zerdüşti öğretilerden dolayı monoteisttiler. Perslerin batıya doğru yayılmasıyla Helenistik ve eski İran inançları etkileşimi eşliğinde bu monoteist yapı sendeledi ama varlığını sürdürdü ve nihayet Sasaniler döneminde (MS 250 civarında) Mecusilik inancı dualist (iyi-kötü veya Mazda-Ehriman olarak çift tanrılı) bir yapıya dönüştü: 272 yılında da imparatorluğun resmi dini oldu. İslam’ın İran’ı ele geçirmesiyle keskin bir düşüşe geçmiş ve inananları haraca bağlanmıştır. Önceki dönemde bile Muhammed Yemen’deki Mecusilerden haraç (cizye) almıştır. Mecusiler İslam döneminde ceza almamak ve haraçtan kurtulmak için İslam dinine geçmişlerdir, yine bu dönemde tapınakları da yıkılmıştır. Sasani döneminde Mecusi tapınaklarından temizlenen tanrı suretlerinin yerini ateş almıştır. Mecusilik’te ateşe tapılmaz: Ateş tanrısal iyiliğin, saflığın ve temizliğin bir sembolüdür. Mecusilik’teki birçok düşünüş Zerdüştlük külliyatına benzeyip oradan gelmektedir.[37]
İncil’deki Benzerliği-Analizi
İncil: Vahiy 14:18 “Ateş üzerinde yetkili olan başka bir melek de sunaktan çıkıp geldi.”
___________________
[37] Şinasi Gündüz, “Mecûsîlik”, TDV İslâm Ansiklopedisi (DİA), TDV İslâm Araştırmaları Merkezi (İSAM), 2003, <http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c28/c280168.pdf> Erişim: 8 Ağustos 2018, Cilt: 28, s. 279, 280, 282, 283.