Kadim Mezopotamya dinlerinde krallar “Tanrı’nın Oğulları’dır”. Sin Tanrısı’nın oğlu Hammurabi’dir ve Enlil Tanrısının oğlu da Lipitiştar’dır.[117] (Hz. İsa’nın, Tanrı Elohi’nin oğlu olduğu gibi!..[118])
Babillerin Gılgamış Destanı’nda; Gılgamış, Tufan’dan kurtulup ölümsüz olan kral Utnapiştim’in yanına gider ve ondan ölümsüzlüğün sırrını ister. O da, “6 gün uyumamayı dene” der. Gılgamış bunu tabii ki yapamaz. Burada Tanrıların ölümsüzlüğüne atıfta bulunulur. Sümer-Babil Tanrısı Marduk; her yıl “6 ay” boyunca dünyaya gelir ve bereket getirir, dünyayı tekrar yaratır-doğurur. Kur’an’da; Allah dünyayı “6 günde” yarattı, denmektedir: Tevrat’ta ve İncil’de de bu geçmektedir. Yani “6 olgusu” Sümer-Babil uygarlıkları efsanelerinden gelen bir durumdur.
Kadim Mezopotamya’da tapınaklar, dünyanın merkezi ve “Tanrıların Evi” konumundaydı. Babil, Tanrının Kapısı anlamına gelmektedir. Tanrının gökyüzünden Babil Kapısı aracılığıyla yeryüzüne inmesi vurgulanır. Tapınaklar gökte bulunan Tanrılarla yer arasındaki bağlantıyı simgeler. Renkli taşlar-madenler, yıldızlarda duran Tanrıları simgeliyordu.[117] Tıpkı Kâbe’deki Hacerül Esved, Mısır’daki Felsefe Taşı ve Hinduların Şiva Lingam taşı gibi!..
___________________
[117] Eliade, age., s. 78-111.
[118] Bu sitede bk. İncil, Matta 3:17 ve Luka 22:70.