Sümer tabletlerindeki Dilmun şehri ile Tevrat, İncil ve Kur’an’daki Aden (Adn) cennet ve/veya bahçeleri benzerliği mevcuttur. Yine Louvre Müzesi’ndeki tabletlere bakacak olursak: Sümer’deki Dilmun; saf, parlak, temiz bir yerdi. Burada yaşayanlar hastalık ve ölüm bilmezlerdi. Meyve bahçeleri, tarlalar ve çayırlarla doluydu. Ama su eksikti, Enki buradan Utu’ya su çıkarmasını istedi. Ninhursag’da 8 bitki filizlendirdi. Enki bu filizleri yedi. Ninhursag Enki’yi ölümle cezalandırdı. Büyük Tanrılar bu duruma kızdı. Ninhursag, Enki’yi affetti ve iyileştirdi. Sümer’de Dilmun olarak anlatılan bu yer Cennet olarak tasvirlenmiştir.[61] (Enki’nin yememesi gereken yiyecekleri yemesi ve ceza alması[61][62] ve/veya Enki’nin Eridu’daki “Yasak Ağaç”ın meyvesinden yemesi ve lanetlenmesi,[62] Âdem’in yasak ağaçtan yemesi olayının öncülüdür.)
Dilmun diyarı “günahsızların keyif” diyarıdır: Temiz ve aydınlıktır: Burası cennettir ve her türden yiyecek ile pınarlar bulunur: Bu pınarlardan çoşkuyla taşan tatlı sular çıkar.[63]
___________________
[61] Elibol, ags.; Çığ, age.
[62] Mark, “Eridu”, ags.
[63] Kramer, age., s. 54, 55.