Time Dergisi‘nin 1996’da ABD’de yaptığı “Dualar hastalıkları iyileştirir mi?” anketinde, %82’lik bir kısmın buna inandığı ortaya çıkmıştır.
Plasebo etkisi: Etkin madde içermeyen yalancı ilaçların hastalıkları psikolojik olarak iyileştirmesi (veya rahatsız etmesi) etkisidir. Plasebo etkisinin, olumlu yanıtların %20 ile %40’ından sorumlu olduğu tahmin edilir. Yani burada zihin, fiziksel gerçekliği değiştirebiliyor. Buna benzer, zihnin canlıyı etkilemesi örnekleri şunlardır:
1. Hipnozla tedavi göğüs kanseri sancısı, migren, eklem ağrıları, tansiyon, sara gibi vakanın tedavisinde başarıyla uygulanmıştır.
2. İçki içenler sarhoş olacaklarını bildiklerinden, aslında sarhoş olmasalar bile sarhoş olabilirler, plasebo içseler bile.
3. Hastaya öleceğinin söylenmesi, onun ölümünü hızlandırmaktadır.
Zihin yoluyla uzaktan şifanın da olabileceği tahmin edilir. Yapılan deneyler bunu doğrular. Uzaktan bir insan diğer insana zihin yoluyla heyecan ve sakinlik düşünceleri yollar. Yüzlerce insanla ayrı ayrı yapılan deneylerde, vericinin “heyecan” göndermesi, alıcıda elektrodermal aktivitenin (deri iletkenliği, kalp atış hızı vb.) artmasıyla sonuçlanmıştır. Sonuç şans faktöründen yüksek çıkarak, zihin etkileşiminin başarılı olduğu sonucu çıkmıştır. (Toplam 400 tekil oturumun ortalama sonucu, %53 başarılıdır. Şans eseri %5 başarı sağlanabilirdi. %53 başarı oranı, şans eseri 1,4 milyonda 1 kez olabilir. Bu da deneyin başarısını kanıtlar. William Braud, Marilyn Schlitz 1991-2005)
İnsanlar “kem göz” denilen nazardan tarih boyunca korkmuşlardır. Önüne geçebilmek için, nazar boncuğu, muskalar, tılsımlar takmış takıştırmışlardır. Birçok insan “uzaktan kendilerine bakıldığı hissine” kapılmaktadırlar. Bilimsel olarak böyle bir şeyin varlığı kanıtlanmıştır. Laboratuarda, iki insanı ayırıp tek yönlü kapalı devre video sisteminde, biri diğerine rastgele aralıklarla bakarken diğerinin sinir sisteminde değişiklikler meydana gelmiştir. Bakılan kişinin, bakan kişinin kendisine ne zaman baktığını bilmediği yüzlerce deneydeki farklı insanlar, kendilerine bakıldığında bunu hissetmişlerdir ve sinir sistemlerinde de o an artış meydana gelmiştir. (Şans eseri oluşma olasılığı %5 iken %63’lük bir başarı ortalaması sağlanmıştır. %63’ün şans eseri oluşma olasılığı 3,8 milyonda 1’dir. Bu da deneylerin başarısını kanıtlar. Bu, 1913-1996 yılları arası 83 yıllık deneylerin sonucudur.)[6]